De ontstaansgeschiedenis van de 'ganzen'.

Oktober 2014 ben ik door het Projectbureau van Minerva gevraagd om een muurschildering te maken in de kantine van het Praedinius Gymnasium. Dat wilde ik graag doen, omdat het 'mijn' ouwe school is. In deze kantine heb ik zelf in de jaren 80 honderden gevulde koeken, zakjes chips verorberd en ander pubervoer. Maar niet alleen dat. We belegden ook gezonde en vooral ook lekkere boterhammen voor elkaar met kaas, beetje mayonaise, sla (rucola was nog niet in de mode) en augurk of gebakken ei met ui en salie, die we dan in mooie pakketjes mee naar school brachten. Dit omdat boterhammen smeren voor of eten van een ander leuker en lekkerder is dan voor of van jezelf. Tegenwoordig zijn dit soort lekkere broodjes bij Arend te krijgen. Op deze school heb ik dus een belangrijke periode van mijn leven doorgebracht, waar ik veel 'gevleugelde' herinneringen aan heb overgehouden en menige groeipijnen heb doorstaan. Vleugels kweken is niet zomaar iets....het is een metamorfose die je ondergaat. Van kind naar volwassene. En dan vlieg je uit. Toen ik deze opdracht kreeg dacht ik dus meteen aan de prachtige verhalen van Ovidius als onderwerp voor de schildering. Maar tijdens het herlezen van de Metamorphosen, waarbij ik op zoek was naar een scene die ik op de muren van de kantine zou kunnen schilderen, besefte ik hoe dramatisch dit zou worden. Op het moment dat je zoiets leest is het spectaculair en boeiend, maar daarna leg je het boek weg en vervagen weer de beelden die je voor je zag. Een schildering is toch iets anders dan poëzie, proza, literatuur, toneel, film of muziek. Het vervliegt niet. Een schildering is statisch en continu. Het dringt zich steeds aan je op vanuit je ooghoek en dat geldt, vanwege de afmeting, vooral voor een muurschildering. Een muurschildering bepaalt een groot deel van de sfeer van een ruimte door zowel het onderwerp, als de kleur, de compositie en de manier waarop het geschilderd is. Felle kleuren, wilde lijnen, onevenwichtige composities kunnen een beeld spannend maken. Dit kun je nastreven. Maar het gaat hier om een ruimte waar gepauzeerd wordt, even wat minder informatie. Hier wil je graag even je hersenen kalmeren, even met je vrienden over (n)iets praten, beetje tegen elkaar aanschurken en een mooie boterham eten. Naar mijn idee moest dus de schildering licht en luchtig worden in combinatie met vleugels, wantdie ben je hier immers aan het kweken en trainen. Op de middelbare school krijg je vliegles, zo zou je het kunnen zien. Maar Icarus stort neer en Phaëton stort neer, daarom wilde ik die niet als voorbeeld nemen. Ik heb nog gedacht aan een paar mythische gevleugelde wezens, maar de harpijen, de griffioenen en de sfinxen zijn ook niet de types waar je gezellig de pauze mee doorbrengt. Zo ben ik op zoek gegaan naar andere vogels uit de oudheid. En zo stuitte ik op de kraanvogel. Een vogel die in veel culturen een symbolische functie heeft, maar ook in de Griekse en Romeinse geschiedenis voor komt. Toen bleek dat zowel Plato als Aristoteles de kraanvogel hoog hebben aangeschreven. Aristoteles noemt de kranen 'zeer intelligent' en ze leven net als de mens, de wesp, de mier en de bij in sociaal verband. Alleen hebben de mensen en de kranen, net als de bijen een leider. Dus volgens Aristoteles staat de vogel zowel qua sociale structuur als qua intelligentie dichtbij de mens.