Eenmaal aangekomen bij het Lipsius gebouw van de universiteit van Leiden, kregen we een heerlijke lunch en konden we ons mentaal voorbereiden op wat komen zou: twee keer twee uur puzzelen met talen of schriften waar je nog nooit van gehoord had, maar waar je wel iets van moest begrijpen na die twee uur. Opeens begonnen alle medefinalisten op te staan en was het dus tijd om te beginnen. In de grote collegezaal hielt dr. T.C. Pronk een welkomstwoord en kregen we instructies. 

De eerste helft bestond dit jaar uit 3 moeilijke opgave. Eerst maar even snel doorbladeren voordat we ergens mee beginnen. De eerste opdracht ging over oude Egyptische Hiërogliefen. Met een paar voorbeelden moest je er zelf achter komen wat er stond en hoe we bijvoorbeeld gastonderzoeker moesten schrijven, erg lastig dus. De tweede was niet heel veel makkelijker. Daar kreeg je een plattegrond van een gebied en antwoorden op vragen als: waar is de hond, waar staat jouw huis en waar is de berg. Maar niet in gewoon Nederlands, maar in het Guugu Yimithirr en het Motu. Zelf moest je er dan achter komen waar alles en iedereen stond en hoe je dat in die talen moest zeggen. De laatste opdracht ging over het Nivch, waarbij je de betekenis aan het woord moest koppelen. Om de eerste ronde samen te vatten: erg lastig. 

Gelukkig hadden we pauze. Na al dat zitten, hebben we buiten een rondje gerend. Voor Rianne en Isabelle was de pauze echter bijna net zo spannend als de opgaven, ze werden namelijk geïnterviewd. Er werden vragen gesteld zoals: “Hoe ging het?”, “Had je dit verwacht?” en “”had je goed voorbereid?”. Daarna werd er nog een portret genomen. Dit is allemaal te vinden op het Instagram account Honoursacadamyleiden en op Facebook en via deze link. 

Maar na een heerlijke en verfrissende pauze was het weer tijd te beginnen. De tweede ronde bestond uit Nederlandse dialecten, Bijbels Aramees en klassiek Chinees. Alle opdrachten waren trouwens door studenten en docenten taalwetenschap in Leiden en oudwinnaars gemaakt. “Of deze helft goed ging? Ik weet het eigenlijk niet als je antwoorden hebt zoals: “de schoenen van de minister zijn niet kapot”. 

Na al die vreemde talen waren we wel aan iets lekkers toe, dus we hebben voordat de tocht naar Groningen begon nog een heerlijk pizza, pasta of soep gehad bij de Italiaan, maar al enkele jaren rust er een ‘vloek’ op het reizen met de trein op weg naar de taalkunde olympiade. Het ene jaar hadden een paar leerlingen door een miscommunicatie de trein gemist en een andere keer begonnen de lichten halverwege de reis te knipperen en werd de trein defect verklaard. Dit jaar waren we ruim op tijd en zonder problemen aangekomen bij de universiteit in Leiden. Was de vloek dan eindelijk opgeheven? Helaas, te vroeg gejuicht! Enthousiast en met een gevulde maag stapten we het station van Leiden binnen en daar stond het diepinslaande bericht: de trein naar Leeuwarden (onze trein) was gecanceld. Erg jammer natuurlijk, maar gelukkig ging er over drie kwartier weer een trein dus dat viel nog best mee. Verder hadden we zo ook nog even tijd om de wat winkels bezoeken op het station. Toen zagen we een ijsjeskraam en dachten we: ‘Hé, wat een lekker idee. Hebben we daar nog tijd voor? Nog 10 minuten. Oh, dat kan makkelijk! Dan eten we ze in de trein wel op.’ Wat bleek was dat de mensen achter het kraampje er héél veel moeite mee hadden om even snel een paar ijsjes te klaar te maken. Een deel van de groep stapte alvast in de trein, terwijl de rest de laatste ijsjes in ontvangst namen, toen plotseling de deuren van de trein dicht gingen met de helft van de groep nog op het perron. Een paar seconden stonden we tegenover elkaar, wild gebarend en op knopjes drukkend, maar de deuren gingen niet meer open… Met een groepsticket mag je niet onafhankelijk van elkaar reizen, dus het deel in de trein moest in Amsterdam-Zuid uitstappen, terwijl de rest er snel achteraan kwam om vervolgens gezamenlijk verder te reizen. We moesten nu wel overstappen in Zwolle, maar dat verliep gelukkig zonder enige moeite en na een gezellig treinavontuur kwamen we allemaal veilig aan in Groningen. Of de ‘vloek’ volgend jaar eindelijk wordt opgeheven of dat die de leerlingen van het Praedinius nog een tijdje blijft achtervolgen is de vraag, maar laat je er niet door afschrikken als je je volgend jaar wilt aanmelden, want de taalkunde olympiade is weer hartstikke leuk geweest. 

Al met al hebben we een leuke dag gehad en we zullen eind februari horen hoe we het gedaan hebben.